Vandaag na ruim 3
weken weer eens met de gondel omhoog gegaan. Niet om te gaan skiën, maar gewoon
om er eens lekker uit te zijn en de verse sneeuw op te snuiven. Ik zit namelijk
al een tijdje aan het hotel gekluisterd vanwege een paar kniebanden die iets
langer zijn als dat ze moeten zijn, dit na een onvrijwillige pirouette in de
off-piste. Dus is skiën er even niet bij, en dat is nu best moeilijk.
Elke middag komen
de gasten namelijk weer terug met de mooiste verhalen over de beste skidag
ooit. De pistes en de off-piste liggen er dan ook fantastisch bij en met een
doorbrekende zon waren dat de ingrediënten voor een topdag. En dat kriebelt en
knaagt. Dit soort weken, en zeker een dag als vandaag, is de reden dat ik hier
in de bergen woon. En dan fysiek niet in staat zijn daar op de ski van te
genieten is voor mij moeilijk om mee om te gaan.
