Hoog boven in de bergen, waar Beatrice haar koeien zo lang mogelijk laat grazen voordat de lange winter haar intrede doet, steken de krokusjes voor de tweede maal hun kopjes boven de grond. Alke, die na een lange wandeling geniet van haar huisgestookte eau-de-vie, kijkt er verbaasd naar.
"Die kennen we alleen van februari, maart", merkt hij op. Waarop de boerin eens diep zucht, met een lichte frons tussen haar wenkbrauwen. "We gaan het zwaar krijgen, de koeien moeten nu eten wat ze kunnen, want de winter valt vroeg dit jaar. Wanneer deze krokusjes voor de tweede keer verschijnen, weten wij al hoe laat het is. Je zult het zien!"
We hopen dat de blommekes per abuis boven de grond zijn gekomen en Beatrice en haar kudde nog heel lang van de nazomer en weides vol Alpenkruiden mogen genieten. Des te lekkerder zijn haar Abondancekazen die u weer op het ontbijtbuffet terugvindt!
Hoewel... het winterseizoen direct beginnen met een dik pak sneeuw, dat is ook lang zo gek nog niet ;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten